Big guy is afraid of a cute puppy.

Deze grote, stoere vent heeft een extreme fobie voor puppy's. Kijk in dit filmpje hoe hij reageert als een schattige puppy erbij wordt gehaald.

Time to let it go.

Spruitjes, BAH!

Nee, ik heb geen fobie voor spruitjes. Ik heb baby- en kindvrees. In het Nederlandse synoniemenboek wordt een kind wel eens spruit genoemd. Toevallig vind ik kinderen en spruiten allebei helemaal niks!

Ik heb geen haat aan kinderen hoor... Ofja, soms dan. Het ligt er ook aan of ik het kind ken of niet, maar over het algemeen vind ik ze maar lastig. Zodra ik een kind hoor schreeuwen, janken, jengelen of gewoon geluid maken wil ik het liefst mijn trommelvliesjes eruit trekken. Ik plaats mezelf dan ook niet in een kindvriendelijke situatie en ga ze het liefst uit de weg. Met het boeken van een weekendje weg naar Disneyland hebben we een kindvrij hotel geboekt! Hell yeah!

Toch zijn er situaties waar ik kinderen of baby's niet kan ontlopen. Naast heel hard studeren werk ik ook bij de Appie Heijn als versverkoopmedewerkster aka het vrouwke op de kaas-, vlees- en broodafdeling. Natuurlijk lopen daar kinderen rond met hun ouders en vragen om een worstje... Vaak, heel vaak, te vaak. Laat ik daar nou zo'n hekel aan hebben: schooiende kinderen en ouders die hen dat aanleren. Ha-te-lijk! Soms ben ik in een goede mood en kan ik het wel hendelen, maar over het algemeen doe ik mijn kindvriendelijke masker op... Wat je wel niet over hebt voor je geld, hé. Ik zal verder mijn duistere gedachten niet met jullie delen als ik een jengelend, zeikend, verwend kind hoor, maar de irritaties slaan flink toe! Ze halen het bloed (van de rosbief) onder mijn nagels vandaan...

De meeste mensen uit mijn directe omgeving weten dat ik ook een babyvrees heb. De meeste meisjes/vrouwen worden net piepende hondenspeeltjes als ze een baby zien. Dat heb ik totaal niet, ik voel niks. Helemaal niks.

Een goede kennis van mij heeft sinds kort een baby gekregen. Natuurlijk ga je dan op visite om het kindje te bekijken en de meeste vrouwen willen het kindje ook vasthouden. Gelukkig weet ze het van mijn babyvrees, maar door groepsdruk van mijn zussen en de goede kennis laat ik me overhalen om haar baby'tje toch even vast te houden. Ik heb me lang niet zo ongemakkelijk gevoeld als toen. Ik kreeg het ontzettend warm, begon te zweten en wilde bijna huilen van deze awkward feeling. Ik heb ook meteen gezegd dat ik het niet leuk vond en hem terug wilde geven. Ik ben snel naar de keuken gelopen om water te halen om even weg te zijn. De goede kennis zei toen ik terug kwam: ''Ach gerum, je voelt je echt niet op je gemak hé?'' Uhm, nee inderdaad... Heb me nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld.

Je zult nu vast denken: Hoe zit dat dan later? Wil je dan geen kinderen? Nou, daar heb ik vaak over nagedacht en ik zou er best eentje willen, maar dan het liefst eentje die ook terug kan geven. Nee, grapje, ik zou er best eentje willen hebben als ik er ooit klaar voor ben, maar zoals je in mijn blog kan lezen ben ik dat nu absoluut niet. Mijn moeder vertelde dat ze het gevoel van vroeger herkent, maar niet in zo'n heftige vorm en dat het gevoel na haar zwangerschap is verdwenen. Dus er is misschien nog hoop voor mij!

Hoe ga ik ermee om?

De meeste van mijn lezers zullen weten dat ik ook een aantal fobieën heb, vandaar deze blog. Ik geef jullie een paar tips om met een fobie om te gaan, zoals ik het ook (wel eens) doe:


Tip 1:   Bedenk dat je angst/fobie eigenlijk niet reëel is en heel onschuldig is. Het is helemaal niet nodig om er bang voor te zijn.

Tip 2:   Probeer je aandacht op iets anders te richten. Zodra ik voeten met of zonder sokken aan dan kijk ik de andere kant op en probeer ik op iets anders te focussen.

Tip 3:   Kun je de fobie niet uit weg, probeer jezelf te kalmeren. Door bijvoorbeeld je aandacht op iets anders te richten (tip 2).

Tip 4:   Misschien is het ook wel een kans om je angst te overwinnen. Ga de confrontatie met je fobie aan.

Tip 5:   Wordt de fobie echt te erg, dan is het misschien goed om professionele hulp in te schakelen.

Ik moet toch eerlijk bekennen dat ik mezelf nooit heb geconfronteerd met mijn fobieën. Zodra er een clown, voeten of enge poppen in de buurt zijn dan ga ik snel uit te weg. Echter kan ik voeten niet ontwijken, omdat iedereen wel eens zijn schoenen uit doet en dan kan ik niet elke keer weg gaan. Voor clowns ren ik gewoon heel hard weg of loop ik met een grote boog er omheen(bijvoorbeeld op de kermis).

Zes tentakels en een hoop zuignappen...

Nu ik toch aan het bloggen ben over mijn familie is nu mijn oudere zus,  Zoë Sapakoly, aan de beurt. Sinds ik me kan heugen durft Zoë niet in de zee of in iedergeval niet te ver. En je kent vast wel de heks Ursula uit de film de Kleine Zeemeermin? Ik en mijn zusje moeten haar waarschuwen wanneer Ursula in beeld komt en geruststellen als ze weer weg is. Je raad het al: ze is bang voor inktvissen.

Zoë, ik, mijn andere zus en Zoë's beste vriendin hadden al een lange tijd het idee om samen naar Disneyland Parijs te gaan. Uiteindelijk na de (verschrikkelijke) dure decembermaand wilden we toch gaan boeken. Zoë had een hotel gevonden voor 2 nachten. Voordat we wilden boeken ging Zoë eerst de foto's op Zoover bekijken en tot haar grooootste schrik zag iets vreselijks staan: een megagroot beeld van een inktvis! Ze belde mij meteen op en ik moest kijken waar het beeld staat en of we er misschien langs zouden moeten lopen. Een collega van Zoë zou die week naar Disneyland Parijs gaan en zou in datzelfde hotel gaan overnachten. Mijn geschrokken gezuster had aan die collega gevraagd of ze kon kijken waar dat beeld staat, want denk maar niet dat zij ergens blijft slapen wetend dat er ergens een immens groot beeld van een inktvis staat!

Uiteindelijk hebben we toch maar meteen besloten om een ander hotel te boeken. We hebben een hotel gevonden zonder inktvissen en weinig kinderen. Aangezien mijn zusje en ik kind-/babyvrees hebben komt dat ook nog eens goed uit! Het mooie is dat het ook nog eens goedkoper is. Happy ending story!

Mijn pa en zijn fobie. Worth watching!

In een vorige blog heb ik de 10 meest rare fobieën beschreven. Één daarvan was het hebben van een fobie voor mayo. Nou ken ik toevallig iemand die een hekel heeft aan mayo en laat diegene nou heel toevallig mijn eigen pa zijn! Hieronder het leuke filmpje waarin ik mijn vader challenge om een boterham met mayo te eten. Lukt het hem?