Doodgewoon? Niet dus...

Mijn naam is Loulou Sapakoly, 22 jaar en ik ben een doodgewone communicatiestudent. Een bijbaantje bij de Albert Heijn, studiefinanciering en een studiefonds helpen mij bij het betalen van mijn  vaste lasten en natuurlijk ook de leuke dingen, zoals stappen, partyen op festivals en comfortfood tijdens het luieren op de bank voor de tv.

Toch ben ik niet zo doodgewoon, want ik heb ook mijn rare gewoontes. Één van die rare gewoontes is het hebben van een voetenfobie. Ik vraag mezelf wel eens af: Waarom heb ik een fobie voor voeten? Het echte antwoord weet ik niet te geven, maar vanaf het moment dat ik weet dat ik hersenen heb - rond mijn 5e levensjaar, denk ik?-  vind ik voeten vies en lelijk. Het geluid van blote voeten die blijven plakken aan de matten in de gymzaal of het laminaat in huis krijg ik gigantische kriebels. Het liefst houd ik mijn oren dicht. Als ik zie dat iemand over een mat heeft gelopen waarna ik mijn handen moet plaatsen, vertik ik het om te doen. Alles wat met blote voeten te maken heeft raak ik geïrriteerd van en maak ik van die rare stuiptrekkingen. Wanneer iemand mij plaagt met mijn voetenfobie en zijn/haar voet in de buurt van mijn gezicht dreigt te houden, ben ik in staat om alles te doen om dit te vermijden. Van het openkrabben van de huid, knijpen of slaan tot gewoon doen wat de ander mij vraagt te doen. Het wordt dus vaak gebruikt om mij te manipuleren… Helaas, maar het werkt wel. 

Er zijn zoveel andere ''gekke'' fobieën waar weinig mensen vanaf weten en ik heb zelf een paar fobieën, dus schrijf ik mijn blog hierover. Heb je zelf een rare fobie, dan zou ik die graag willen weten!

Veel plezier met het lezen van mijn blogs en hopelijk krijg je er geen blogfobie van.