Hoe een leven vorm krijgt en ingekleurd wordt door onze fobieën, dat weten we allemaal. Hoe het ons beperkt in dagelijkse handelingen, de dingen die we vermijden of gevoelens die het bij ons oproept. Maar hoe ziet een leven eruit wanneer je niet te maken hebt met angsten en fobieën? Mijn eerste reactie op deze vraag was 'geweldig'! Hoe heerlijk zou het zijn om zonder angst de zolder op te kruipen of een wandeling in het bos te maken zonder constant op je hoede te hoeven zijn voor kriebelige beestjes. Hoe fijn zou het zijn om naar een kinderfeestje te kunnen gaan zonder gillend gek te worden zodra je een ballon of clown ziet. Ik denk dat voor veel mensen een leven zonder angst en fobieën als muziek in de oren klinkt, maar wat als je het van de andere kant bekijkt? Zou een leven niet ontzettend saai zijn als je nooit bang bent of angst ervaart? Hoe kan het eigenlijk dat sommige mensen angst ervaren en dat anderen in eenzelfde situatie kalm kunnen reageren?
Door wat research ben ik erachter gekomen dat kliertjes in de hersenen, de amygdala, fungeren als een filter voor informatie. Daar wordt bepaald of de informatie over gevaar wordt doorgestuurd naar onze hersenen. Wanneer een signaal doorgestuurd wordt naar de hersenen geeft onze hypothalamus (een onderdeel van de hersenen) een signaal dat leidt tot het maken van stresshormonen. Dit leidt weet tot het produceren van adrenaline, noradrenaline en epinefrine. Deze stoffen maken dat ons lichaam snel reageert op bepaalde situatie, maar ook dat we angstig worden. Bij het maken van teveel van deze stoffen kan er een extreme angst ontstaan.
De mate waarin wij angst ervaren wordt allemaal bepaald en geregeld door onze hersenen en stresshormonen. Eigenlijk kunnen wij er dus niks aan doen dat wij zo doodsbang zijn voor spinnen, ballonnen, poppen, voeten, etc. Dit is allemaal de schuld van onze amygdala en hypothalamus!
Maar zoals net al naar voren kwam, wordt er bij het ervaren of constateren van gevaar adrenaline aangemaakt. Dat is het hormoon dat ons in beweging zet en actie mogelijk maakt, of dat leidt tot een 'kick'. Het gevoel wat je ervaart wanneer je bungeejumpt of wanneer je in de achtbaan zit, dit alles houdt verband met de mate van adrenaline in het lichaam. Adrenaline kan een geweldig gevoel geven en is voor sommige mensen zelfs een verslaving. Adrenalinejunkies. Mensen die constant op zoek zijn naar situaties waarbij ze gevaar opzoeken om een adrenaline rush te krijgen.
Stel je nu eens voor dat je dit gevoel maar zelden ervaart, omdat je hersenen situaties maar zelden als gevaarlijk interpreteren? Dat wil zeggen dat je dus nooit een 'rush' of 'kick' ervaart. Klinkt nu toch niet meer zo als muziek in de oren, wel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten